पांखी पर कवितावां

पांखी सूं अर्थ अठै उडण

वाळै हर पक्षी सूं है। राजस्थानी री लिखित कविता-जातरा अर लोक सहित्य में पांखी पर विशेष साहित्य मिळै। कठैई इणरो अर्थ आजादी सूं जोड़े तो कठैई जग छोड़ण में। अठै प्रस्तुत कवितावां पांखी सबद रै ओळै-दोळै रचियोड़ी है।

कविता71

कुरजां

चैन सिंह शेखावत

निरवाळा रंग

राजूराम बिजारणियां

दीठ

मणि मधुकर

पंछी

हरि शंकर आचार्य

भासा रौ भरोसौ

चन्द्र प्रकाश देवल

कुदरत रौ सराप

धनंजया अमरावत

रंगायेला हेंयार

नीता चौबीसा

मन-सूवटियो

रामनाथ व्यास ‘परिकर’

म्हैं रूंख

कृष्णा आचार्य

लीलटांस

ओंकार श्री

प्रीत-पंखेरू

थानेश्वर शर्मा

उजास रै आंगणै

रतना ‘राहगीर’

जीवड़ा (83)

सुंदर पारख

दो भाव

कन्हैयालाल सेठिया

पखेरू नापे आकास

इन्द्र प्रकाश श्रीमाली

खोल दी प्रोळ

कमल रंगा

उडतो पछी

शक्तिदान कविया

उड़ती कोयलड़ी

कल्याणसिंह राजावत

धरती रो पग भारी

त्रिलोक गोयल

नीति रा छप्पय

शक्तिदान कविया

जीव

किशन ‘प्रणय’

चिड़कल्यां

कुमार श्याम

पिसतावो

कन्हैयालाल सेठिया

परदेसी

शिवदान सिंह जोलावास

अेक पंखेरू

वासु आचार्य

बसंत कै दिन

प्रेमजी ‘प्रेम’

रेत

कन्हैयालाल भाटी

कागा

जगदीस चन्द्र सरमा

दस दात : 4. मोर

नानूराम संस्कर्ता

डर

हनुमान प्रसाद 'बिरकाळी'

कोयलड़ी

राजेन्द्र सिंह चारण

सूंपै अेक दीठ

पुनीत कुमार रंगा

दरखत

संजू श्रीमाली

पंख

मणि मधुकर

वा

अम्बिका दत्त

थिर सत्ता

रतनलाल दाधीच

निज भासा

पवन कुमार राजपुरोहित

जीवता अैनांण

नारायण सिंह भाटी

व्यंग कवितावां

करणीदान बारहठ

कमेड़ी

देवीलाल महिया

पड़ूत्तर

रचना शेखावत

कागला

नवनीत पाण्डे

ओळयूं

गौरीशंकर निमिवाळ

अटपटू लागे

महेश देव भट्ट

मिनख रा चाळा

इन्द्रा व्यास