समै पर कवितावां

समय अनुभव का सातत्य

है, जिसमें घटनाएँ भविष्य से वर्तमान में गुज़रती हुई भूत की ओर गमन करती हैं। धर्म, दर्शन और विज्ञान में समय प्रमुख अध्ययन का विषय रहा है। भारतीय दर्शन में ब्रह्मांड के लगातार सृजन, विनाश और पुनर्सृजन के कालचक्र से गुज़रते रहने की परिकल्पना की गई है। प्रस्तुत चयन में समय विषयक कविताओं का संकलन किया गया है।

कविता127

दुपारौ

भंवर भादानी

काळ

मणि मधुकर

अखबार

सुनील कुमार

लहर

देवेश पथ सारिया

इतिहास-पख

पारस अरोड़ा

कद मिलसी आजादी

शंकर दान चारण

गंदी हवा

चंद्रशेखर अरोड़ा

उठ बटाऊ

नमामीशंकर आचार्य

काळ

गोरधन सिंह शेखावत

अगवाणी

सत्यप्रकाश जोशी

टेम

जितेन्द्र निर्मोही

रंग विहूणौ

महेंद्रसिंह छायण

खुली आंख रा सुपना

नरेंद्र व्यास

घड़ी ना कांटा

नरेन्द्रपाल जैन

आंख्यां

इरशाद अज़ीज़

काळ

किशन ‘प्रणय’

चेत मानखा चेत

मोहम्मद सदीक

ओ टूकड़ौ

रामस्वरूप किसान

बगत री बात

दीपचन्द सुथार

कळजुग नो ज़मारो आव्यौ

राम पंचाल भारतीय

आभै रै उण पार

शंकरसिंह राजपुरोहित

अघोरी काळ

कन्हैयालाल सेठिया

अड़ अर बगत सूं लड़

मनोज पुरोहित 'अनंत'

जुग रो हेलो

कल्याणसिंह राजावत

बगत

देवकरण जोशी 'दीपक'

आसरो

प्रभुदयाल मोठसरा

तौले जूण

संदीप 'निर्भय'

घट्टी

मुकुट मणिराज

मांनी जता मिनख

चंद्रशेखर अरोड़ा

बगतसर चालां घरै

सुरेन्द्र सुन्दरम

मा निषाद

रचना शेखावत

बै सागी बातां

संदीप 'निर्भय'

दुखड़ा री घडयाँ

शकुंतला अग्रवाल 'शकुन'

बात

कमर मेवाड़ी

मत देख, फाट्योड़ी पगरखी

चंद्रशेखर अरोड़ा

उदबोध

मधुकर बनकोड़ा

संबंध

हुसैनी वोहरा

आज रो मिनख

शान्ति शर्मा

जौतराईग्या गुदा

ज्योतिपुंज

त्याग

सत्यप्रकाश जोशी

कागद

दुष्यन्त जोशी

आजकाल

सत्यनारायण सोनी

सावण

शिवदान सिंह जोलावास

ओळख

सत्यप्रकाश जोशी

छाजळौ

मुकुट मणिराज

बदळाव

कुमार अजय