कतरो सोरो है
ओळ्यां री दरी सूं उठ’र
हांसिया में उभौ होबो
हत्या री व्याकरण आळी
उण आतंक री भासा बोलबो
जिणरो कोई घरम नी होवै
जिणरी कोई जात नी होवे
पण सोराई आळा गेला में मंजळा कठै
ओळ्यां री जाजम पर बैठ
इण रै सागै नागड़ी खूण्यां'र पाण चाल
तू कोई परायो नी
इण पाना रो ई एक हिस्सो है
ओळ्यां पर पसरेड़ा
लाख लाख आखरां सारु
थारै जीवन री झोळी में—
प्रीत नी, अपणेस नी,
हेत री सोरम नी
मै‘क्या फूलां रा ओपता रंग नी?
कोरी उजाड़ है, लोही है—
बंदूक री भासा ल्हासां रा अरथ है—
माथा पर तावड़ी अर नैणां मांय घिरणा है
थारा अणसमझ्या पग
गळत गळी में बधग्या
जीवन रो गंगाजल नाळी में मिलग्यो
पण क्यूं?
तू आव, म्हारै नेड़ै आव
हांसिया में क्यूं उभौ है?
तू भी ईं ओळ्यां री जाजम पर
दूजा आखरां साथै बैठै
तू भी इण पाना रो ई हिस्सो है
म्हारा बेली
प्रीत री पोथी भण
इण जाजम पर बैठ
इणरै साथै नागड़ी खूंण्या पाण चाल...
दीठ भर्या घिरणा रा काजल नै पूंछ
गंगाजळ नै नाळी में नी राळ
चिन्योक ऊंचो चढ’र देख
इण पाना री ओळी-ओळी पर पसर्या
आखरा रै अपणेस रा भाव भण
म्हारा बेली, पाछो आव—
आखरां री भीड़ में रळ।