मां राखती बुगचै नै
घणै जतन सूं।
उण मांय हा उणरा वै गाभा
जिका नानी रै हाथां रा सीड़िजियोड़ा हा।
बुगचै मांय
दूजी ई घणी चीजां ही।
मां जोवती
परस, पळट’र
पाछा राख देवती जतन सूं।
संभाळ-संभाळ’र देखती
वा आंगळियां सूं।
म्है टाबर जोवता हा
मां री आंगळियां बिच्चै
रळकती वां चीजां नै टुगर टुगर।
बुगचौ रैयौ व्हैला कदैई रंग-रंगीलौ
मां री इंछावां री गळाई।
हवळै-हवळै इण रा रंग
मगसा पड़ताग्या
अर मगसी पड़तीगी मां री
इंछावां।
लुगाई री इंछावां ईज तौ व्है सपना।
छोटी छोटी चावनावां।
ज्यूं चिड़कलीयां चुगै दाणां
मां ई चुगती मगसै रंगां मांय सूं
चटक रंग रा दाणां।
बदळाव बुगचै नै
औरूं घणौ कर दियौ मगसौ
ऊधड़गी ही उणरी सींवणा
पण फूठरी, सांतरी संदूकड़ियां रै
मां कदैई नीं लगायौ हाथ
नीं कीनी हर कदैई पेटी री
भलांईं कितरी ई फूठरी लागती दुनिया नै।
बुगचौ कोरौ नीं हौ कपड़ौ
उण रै मांय ही मां री
पीहर री ‘बाखळ ‘
बाळपणै रा हंसणा-रूंसणा
साथणियां रा सपना।
भोळै खरगोसियै ज्यूं
फुदक-फुदक कूदता
सेवण घास मांय लुकता
कूदड़का भरता।
जदई मां नै चुगणा व्हैता दांणा
ओळूं रा
वा खोल’र बुगचौ
जोवती आंगळियां सूं पंपोळ’र
‘दो जोड़ी गाभा‘
‘काजळ रौ कूंपलौ’
‘चांदी रौ हथफूल’
अर तीन जोड़ी बींटियां।’
वा भूलजावती उण बगत –
ढोळै पडियोड़ी गोरकी गाय
पांणी अर पळींडौ
ऊतरता घर रा लेवड़ा
अर काळ री झाळ।
रम जावती वा ओळूं रै आंगणियै।
बुगचै रा रंग कैड़ा दीसता।
कोई उण बगत पूछ्तौ मां नै।