बै ई दिन हा जद ही कोरी मुळकणां ई मुलकणां;
इचरज भरी, मस्ती भरी, अचपळी मुळकणां,
कदेक थोड़ी उदास, पण ही बै सागी मुळकणां,
पण अबै नईं सेस एक ई बै थारी मुळकणां।
हूं एक खेत जोय लेसूं जठै उगै सैंकड़ूं मुळकणां,
हूं एक धोबो भर’र लासूं बै फूटरी मुळकणां,
पण तूं मनैं कैवैली कै तनैं नईं चावै कोई मुळकणां,
कै तूं इसी थाकगी है लख दूजां री अर म्हारी मुळकणां,
अर हूं पण थाकग्यो लख दूजां री मुळकणां,
अर हूं पण थाकग्यो इण म्हारी ई मुळकणां।
म्हारै कनैं घणी है रुखाळी मुळकणां।
मनैं घणो अणमुळकणो करण आळी मुळकणां,
पण लागै कै अबै म्हारै कनैं नईं ओजूं मुळकणां,
तूं, म्हारी जिनगाणी में, आखरी उणां मुळकणां,
एक मुळकण, जिकी रै मुखड़ै माथै नईं फेर मुळकणां।
