अळघा गांवां सूं आया बै,
बोल्गा नदी रै पार सूं, जिकी पूर चढी ही—
तीन डोकरा गावड़ेल भेड़ां री खाल ओढ्यां,
आया हा राज रै काम सारू।
रूस माथै आंधी आयी ही।
दुख भर जकड़ी जाती ही, हिलावती अर सिसकती,
चीखती ठेसणां, अूमटती जनता,
ठड अर भूख अणमिटती।
अै तीन डोकरा गांव रा
सहर री भीड़ सूं न्यारा हा
कतारां में उडीकता बिनबोल्यां
चाल्या थ्यावस अर गुमेज में।
धूंधळी निजर सूं बै जोवता चारूं मेर
अर जे नुकसाण बांरा दिल तोड़ नाख्या,
बां सगळी हाण अणबोल्यां सैन करी;
बै बोलता सुण्या घणा दोरा।
ओ सदा मिनखां रो सुभाव है
कोरै माथै सूं ई सोचणो नईं;
मगज सूं तो मिलण रा भाव अर आवेस,
बांरै हाड मांयली अूंडी चरबी ज्यूं।
बां में म्हांरी लोककथावां रो रूप
म्हांरै रूसी गीतां अर कविता रो;
दिल अर दिमाग दोनूं घुळ्या अेकमेक
रचण सारू ऊंची अेकता नैं।
कमती बै बोलता, बै दूत—
कईं, इसी कईं कैवण री बात ही?
पण अणूतो भार हो दिरसां रै असर रो
जिको तीनुवां माथै मारग में हुयो हो।
अर इण सूं ई, बिना संसै,
जद बै पूग्या स्मोल्नी रै दरवाजां
बांरी ठेठू मजल रो,
बांरी निजरां में अेक छायां बसगी ही
जिकी बांरी आत्मा रै दरद नैं दिखायो।
पण जद बै आपरै धीरधारी नेता सूं मिल्या
अेक मिनख जाकट फाट्योड़ी अर जीराजीर पैर्यां
जिणरो चैरो घणी मैनत सूं झुरतो,
जिको बोल्यो दुखड़ै री बात बिना अचंभै।
बोल्यो बांरै गांवां री मांगां बाबत
बीं दिन री बात, जिको अबै अळघो नईं
जद बांरै खेतां माथै बिजळी रा घोड़ा
मोटा हळां नैं खींचसी।
बो दिन जद जिनगाणी आपरा खांधा अूंचासी
अर नुंवो मानखो हरख में जोतां करसी
अर सुख रो सीर सारसी
बै सोनल लावण्यां काढ़सी।
अर जद ई बै भौट
बां तीनुवां रै मनां रा दुखड़ा
मिटस, अर जिणसूं बै डरता
जिकै नैं बो अेकलो ई जोय सकै।
अर आपैई अेक झोळी खुली
हवा नैं धूंधळी करती जातरा री खंख सूं
अर अेक हाथ लीली नाड़ां रै गंठगंठीलै
सरमीजतां बधायो सूखो टुकड़ो।
आ ई सौगात बै तीनूं लाया हा
लेनिन खातर, बां निरासा रा मूंघा दिनां में
सगळां खाई मीठी बा रोटी अर कड़वासरो
फळ रो रूस री रीसाणी धरती रो।