ठावा-ठावा, चावा-चावा
नाम सबां रा
काम इणां रा
देख लिया म्हैं मिनखजात रा
सब उणियारा।
संबंधा रा डोरा
तटकै तोड़ण आळा
स्वारथ सारू
ऊंडा खाडा खोदण आळा
धुखती धूंणी रै चौगड़दै भमता रैवै
अंधारै में आंधलघेटां रमतां-रमतां
विस्वासां रै धूड़ौ राळै,
आगा बाळै
मोटा-मोटा डांभ देह रै आय लगावै।
रातां में तंदूरां तांणै
बाण्यां गावै
भजनां में जीवण-जीणै रौ
मारग घालै
मुगती री बातां नै
पल-पल में अरथावै
पण दिन ऊगै
भूलै सगळी धरम-जातरा
तिकड़म आळा तीर लियौड़ा
घर-घर तांणै
जिण अंतस में
ईश तणौ वासौ मानीजै
उणमें हळबाण्यां नै राखै
छुरियां राखै
कूड़-करम सूं लोभीड़ा
जग नै भरमावै।
मिंदर-मिंदर जावै
झांझर नै झणकावै
शंख बजावै
हाथ जोड़ भल शीश झुकावै
पण पाछा आ
छांनै-छुरकै दिन आथमतै
धाड़ा पाड़ै।
करौ भलाई
मिळसी थांनै कई औळभा
साख रैयी नीं,
अपणायत नीं
हेत हीयै रो।
भांत-भांत रा मिनखजात रा
अै उणियारा
ऊपर सूं है आछा
जांणै धवळा-धवळा
गंगा जी रै निरमळ बैंवतै
पांणी जैड़ा
पण अंतै में मोटी-मोटी दूखां राखै
इण सारू अै जाळा गूंथै
फेर फंसावै
हंसतै-खेलतै घर में जाय’र
लाय लगावै।
इणरै मूंडां
चांद-नखतरां री है बातां
भव-भव सूं तारण आळी है
आंरी भासा
ऊपर सूं भरियौड़ा
नीचा थोथा बाजै
देख लिया म्हैं आंरा कूड़ा
पडपंच सारा
धवळा धूड़ न्हखांवै
जिसड़ा लक्खण आंरा
मन रा भेद, इणां रौ मन ई जांणै
कुण आंरी आ पोलां खोलै
सांमी बोलै
कुण आंनै घबकावै
कैवै सांची-सांची।
जगां-जगां बण्यौड़ा
आंरा लांबा घेरा
छळ-प्रपंचां, कूड़-कपट रा
मोटा डेरा
मिनखपणै नै लीर-झीर कर
टूंपै-दाझै
अैड़ा बिचै भला-भला रौ
जीव अमूंझै
सड़कां-गळियां-चौरायां अर
बाखळ-बाखळ
मिनखजात रा दीसै म्हानै
अै उणियारा।