जितै संतरी झेर लेवै
बंदूक माथै गाल टिकायां,
अर धोळी बारादरी मांय कर
धूंधळी रात री छाप पड़ै
धूंवै अर खेह री,
अेक अरजदार आवै
दूजा बारणा पार कर
थारो आडो खोलै
अर खुरसी माथै हार’र पड़ै,
बींरी पूंच्यां खणकै
गोडां री ढकण्यां माथै।
बो चेतै करण लाग्यो
कियां बींरा साथीड़ा पड़्या
राती घास माथै—
सूरज सूं ई राती।
बो आखरी सबद बोलण लाग्यो
जिका हा
थांरै बाबत।
थांरा अमर विचार
लोगां नैं अमर बणावै
तूं घबरीज’र सुणतो रैयो
बींरी निरभै कथा।
तैं सुण्यो अर सोच्यो
नुंवी जिनगाणी लियो है
घणो ई म्हांरो खून।
तैं सुण्यो अर जोयो
रगतबरण बिरखा मांयकर
अलेक्जांदर उलियानोव;
रगतराती बिरखा मांयकर
थांरी माता री आंख्यां,
दुखड़ै में छळछळीजी...
कित्ती आंख्यां री रोसनी
बिसूंजसी नेचै
नुंवी अूखा अूगण सूं पैली!
सतरंजी माथै-रगत,
सतरंजी माथै-रोटी रा टुकड़ा,
अर हर जठै भूख।
फेरूं बै आया है
माटी अर तावड़ै सूं,
यूकेन रै।
संतर्यां रै कनैं कर बै बधै
सीधा थारै बारणै।
तनै सगळां नै मिलणो पड़सी,
तन सगळां नैं मानणो पड़सी,
कारण थारी आतमा में
सगळां री आतमा बसै।
जद तूं म्हांनैं सदा सदा छोड’र जावै,
बा रोसनी मत बधाये।
लट्टू नैं काठो लगाये
जिणसूं बो थिर बळै,
बळै थारी गीदी माथै
जिका थारै लारै बैटै;
बांनैं ई मिलणो पड़सी,
आंख्यां मैं जोवणो पड़सी
अरजीदार आवणियां री
झगड़ै सूं सीधा,
धोळी बारादरी रै नीचै,
उणींदा संतर्यां रै कनैं कर,
जावो।
आवो अर बिसराम करो।
थारै डील में रैवै है
अेक फोलादी गोळी, अेक चेतावणी;
अेक फोलादी गोळू नूंतै
नींद खातर।
किसीक नींद हुवणै सकै
जद बारादरी गूंजै
बधता पगां सूं
अर फरियादी हेला
थारै नांव सूं?
तूं थारी खुरसी लारै सिरकावतो
अर जावतो मिलण
बां पगां अर हेलां सूं,
बांरै खातर बंधतो
थांरै रगत रै ताप सूं
थांरै विचारां रै फोलाद सू,
गोळी री पीड़
जिकी थारै झगड़ै में लागी
जिण रो सेनापती हो
तूं।