छंद झपताळ
सांचरे मेळ शिसपालनां सांमटा।
अपसकुन अनें अवजोग थया एकटा॥
दशासूल भद्रा वितीपात महूरत दीयो।
क्रमीयो काल चंद्र काल सनमुख कीयो॥
बुद्ध चोथो अने शनी ही बारमो।
अर्क्क माठो अनें मंगल आठमो॥
असुर गुरदेव गुर तणे तन आसरो।
राह करसें मूंआं पाळटो रासरो॥
लंगरां छोड अस आगलें ले आवीया।
टेगडें तेहथी कान टपरावीया॥
चढ्यौ शिपाल ते कालरी चोघड़ी।
पाघ पाउ देतां पड़ी सिर पाघड़ी॥
खुर पण जीमणो वार थावर खरो।
रगता तिथ नें मेह अणगाळरो॥
घरांहूं चालीयो जांन मेळे घणी।
जीमणी देव नें सांमही जोगणी॥
चीबरी कळकळे वांम बोले छडो।
चमरुआ तणे सर खडहड़े चांबडो॥
मीनड़ी ऊतरे भले सांह्यो मंडो।
साप सूतार सोनार ने सूंबडो॥
समळी सांड सीआल नें सारसां।
ए थआ दांहणे अंग एकारसां॥
ऊतरी बांब आडी जदि जूजुई।
नगर नीसार इक नार सांमी हुई॥
ओळखीआ चरण वावरण वेवसा।
करकसा रांड नें हांडले कूकसा॥
महीष भेंसो मळे जम्म रूपी जसो।
सबद फाळू करे फरे आडो ससो॥
हरण डावा दनो हेक डावो हणूं।
घूघू ए जीमणो कसूं कहीयें घणूं॥
रेळीयो समूंह राजांनरा रांणरो।
माजनो कोस पंचास मेलांणरो॥
ऊखड़े खरच नित एहओ धांणरो।
पडवड़े चोपड़ो खोहण पंचाणरो॥
आवीओ घणे सिसपाल अहवांनीए।
जरासंध दत बगतर सारीखे जांनीए॥
त्रंबके रोल त्रह कोड रोदां तणी।
काळ जवनां तणो मांह केवां धणी॥
कुंदनपुर गोरमें आंण डेरो कीओ।
छोडतां पाघड़ो साहमो छींकीओ॥