तौ द्वै पख त्यागं पाया मागं पंथि सु लागं निज पागं।
सो बिचि बैरागं यूं जगि जागं ताणा तागं जग रागं।
सब झूठि सुझागं थांभी बागं धोया दागं है भागं।
गहि ज्ञान सु खागं निज करि नागं बैरी भागं सम कीया लख्खं॥