तौ बेद कुरानं उभै अयानं बहसि बिलाणं है ताणं।
द्वै दिस ठाणं जुगति न जाणं जगत भुलाणं यहु हाणं।
रंक सु राणं पखि बखाणं कीया छाणं निज जाणं।
अर जोध जु बाणं देव सदाणं आये घाणं चतुर बरण बांधे बखं।
दादू का सिषं प्रीति न पंखं मधि मारग रज्जब रखं॥