सुरगां होंतो ज्ञान, गुरु म्हारै आणियो।
दिन दस जिवड़ा रळ चाल, हुय चलैनी हटवाणियो।
हटियै मेली हाट, पापी है भोत परवाणियो।
जंवरै बा’यो तीर, बा’यो खींच कबाणियो।
भीतर लागी मार, नर पड़ियो निसताणियो।
महलां पोढण हार, अब बा’रै आणियो।
कोरा कपड़ बिछाय, ऊपर ताणियो।
च्यार बोळाऊ साथ, लारै धुकतो छाणियो।
तूं सै’र बसंतो छोड, जंगळ क्यूं आणियो।
‘देवो’ कह कर जोड़, हररै हुकम हलाणियो॥
