सीपी, पाळ पेट में मोती
गूंगी मरण बुलावैं क्यूं
रैवै जीवती परख जगत री
तो ओ मरणूं जीणूं है
बिंधा काळजो कंठां बंधसी
जद मोती लाखीणूं है
कुळ उजाळूंली मैं थारो
समदर तूं अकुळावै क्यूं?
चन्नण सौरम बसा प्राण में
सूखा हाड घसावै क्यूं
रगड़ धापज्या गुण न नीवड़ै
तो ओ पिसणूं हंसणूं है
कंचन काया घसा मनै तो
प्रभू लिलाड़ पर बसणूं है
जस फैलास्यूं जामण थारो
धरती तूं पिसतावै क्यूं?
दिवला ले'र पराई चिन्ता
हिवड़ो रोज दझावै क्यूं
नहीं निछतरी भौम, अन्धेरो
जाणै तो के बळणूं है
नेह पियो तो जोत नैण री
बण कर मनै उपड़णूं है!
कारज सारूं जलम सुधारूं
बाती तूं घबरावै क्यूं
सीपी, पाळ पेट में मोती
गूंगी मरण बुलावै क्यूं?