थे चावो
बणी रैवूं
कंवळी कोमल दौब
थांरै आंगणै री बधाऊं सोभा, रैवूं पगां तळै
छांग सको म्हारो सिर
जरो-सो ऊपर उठतां ई
पण, म्हैं तो
बणूंल थांरै चौक मांय उभो
मोलसिरी रो रूंख
झरता रैवैला जिण सूं
सौरम भरिया कंवळा पुसब
