घोर अंधारो च्यारां कानीं
अज़ब निजारो च्यारां कानीं
फ़सर गयो रे बैर भरुंट्यौ।
थारौ-म्हारौ च्यारां कानीं॥
मीठी फसलां बीती बातां
पाणी खारो च्यारां कानीं
जूणां काटे लोग-लुगाई,
साँसा भारो च्यारां कानीं
छांया वाळा रूंख कट्या सब।
चाल्यो आरो च्यारां कानीं॥
ठीमर-ठावा लोग कठै अब।
अकलां गारो च्यारां कानीं॥
निजरां लागी किण री आशा
जोय उतारो च्यारां कांनीं॥
