थूं!
मच चढियोड़ो
साव उघाड़ो नागो
दूर दिसावां तांई
सूतौ दीसै...
नेड़ो तो आंटीज्यो आवै
पड़ै पछाड़ां खा-खा
लूरलै मखमलिया माटी
झागूंटा थूक जावै
बोलो नीं रेवै अेक पल
घघावंतो रेवै
सुण... है कुण?
उछांचळी छोळां-सा
थारा बोल
थूं...
हंसतो-हंसतो
जबड़ा पसार
गिट जावै जा'ज
जूण री खातर
थारो पताळ छाणती
नांवां, मछेरा
डकार नीं लेवै
उडीकां सुपनां रा
जगता दीवा बुझावै थूं
कोई नीं जाणै
कणै भुंआळी खाय
रमझोळती बाड़्यां खिंडावै
घरकोला ढावै
मार झपट्टा
तोड़ ले मंगळसूत
थूं..!
लागै तो निरमळ नीर
चाखतां
थू-थू खारो
नांव तो समदर
अंतस तक खारो
सभाव नागो!
अर हूं...
ऊपर सूं हुळक केसरिया
म्हारै हियै
पताळ...
अमरत पाणी सूं
तिरिया-मिरिया
बारे री बाट जोवै!
हूँ...
नूंता देवूं, उतारूं
खाली बारा
हूं भरीजूं
गांवतो-गांवतो चढूं
धरमजलां धरकूचां
आंवलो दीसु-
आयो... आयो...
बठै बो खीली खीलै!''
अठीनै
हूं खळकीजूं
कूंड्यां-देगां
मैंदी सूं राच्या
चुड़लै सूं भरिया हाथ बाजै
लडावै म्हनैं
गावै 'पिणहारी'
पाणी रो समदर!
थूं...
रेत रै समदर रो पाणी!
हूं...
म्हारी बाड़्यां री रमझोळ
आंख रो मोती
हियै रो हेत
बाथां रो बळ
चेरे रो मांण
खेत रो सोनो!
हूं...
म्हारै आखै बास री
जूण रो बेली
दुखती रगां
सुखां सूं फाटतो हेजड़
धूमर, डांडिया, रम्मत...
अर थूं...
कतरा गुण-गोत थारा
पताळ रा धणी बोल...
बोल नीं
घघावंता घमंडीराम बोल
अणथायै
पताळ रा धणी बोल
समंदर थूं...
कै समंदर हूं..!
