सुबै-सुबै
सूरज-किरण
नीम री सिखर-टोली सूं
पत्तां-पत्तां
डाळी-डाळी
पेडै-पेडै उतर
पसरज्यै आंगणै मांय
धारल्यै रूप तावड़ै रो
हरसिंगार, गैंदा
कनेर, गुड़हल रा फूल मुळकै
रूणक वापरज्यै
अर ओ तो तावड़ो
बाखळ सूं हुवतो
जाळी वाळै किंवाड़ां सूं टिप’र
मांयनै बड़ज्यै माचां तांई।
पंखै री तार सूं
चिप्योड़ी छिपकली
रोसनदान सूं निसर’र
ल्हुक जावै
फोटूवां लारै।
आथण
धूळ रै कणां नैं
डील पर नचावतो
कमरै रै आथूणै रोसनदान रै फूल नैं
अगूणी भींत माथै सजावतो
पाछो बावड़ै
आपारै घरां ओ तावड़ो।
उण वेळा
दफ्तर सूं बखतसिर बावड़ूं जे घरां
तो टाबर बण निरखूं ओ फूल
कदे-कदे कोई नीं होवै
लोवै
तो झांप लेवणो चावूं मुट्ठी मांय
ओ कण चिलकतो सुनैरी तावड़ो
तावड़ै नैं इण भांत निरखणो
म्हारी जूनी आदत है।