कित्तो'ई जाबतो करो
रुखाळी राखो
वां कनै सगती है
वै किणी नै नीं धारै
वां रा पाळ्या, पोस्या
खुला छोड्या डांगर
चरै जावै म्हारा खेत धोळै दिन
म्हां उणां नै बकारतां
काढतां हैरान-बिरान हुय जावां
अठीनै वठीनै वां रै लारै भागतां—
पण वै नीं आवै ताबै
खा जावै आखो खेत
म्हां रैह्वां फगत जोंवता
उणां रै खुरां सूं उड़ती
म्हारै ईज खेतां री रेत।
