ऊंडा पाणियां नदियां उतरतां
झड़ मंडियां खग-झाटां।
सगती! कीजै सहाय सेवगां,
बहतां घाटां-बाटां॥
मेवासां मांझल ठग मळियां,
नाहर आयां नेड़ां।
कुसल आपरां राखै,
‘करनी’ बैठां सायर बेड़ां॥
बैरी विषधर सरब निवारै,
बळती लाय बुझावै।
लोवड़ियाळ तणां भुज लांबा
आंच न दासां आवै॥
डाकण भूत कुवै पग डगतां,
कड़की बीज अकासां।
करतां याद मेहासुत “करनी”
देव! उबेळो दासां॥
बड़ांबड़ी किनियाणी “बांका”
पोष पूजगां पाळे।
देस विदेस मँहीं डाढ़ाळी,
राजदवार रूखाळै॥