चोपई
बे असवार धरी निज बाथ, शंघल दीपि गयु गुंरूनाथ।
नगर समीपइ आया जीसै, आयस हूउ अलोपह तिसइ॥
राजा रंजिउ देखी दीप, जे जोवइ ते अतिहि उदीप।
कोलाहल अति कसबु घणु, वणज अनइ व्यापारां तणु॥
होइ हीउ दलाइ सही, विरलु कोइक जाइ वही।
आगलि पडहु फिरतु दीठ, तास लगइ ते आव्या नीठ॥
पूछण लागा पडह विचार, तव ते जंपइ सुणि असवार।
संघलदीप तणु राजीउ, गुणे करी महिमा गाजीउ॥
तास बहिनि परतिख पदमिणी, त्रिभुवनि ऊपम नहीं तसु तणी।
अहनिसि पदमिणी ते इम बकइ, मुझ भाई जे जीपी सकइ॥
तेहनइ कंठि ठवुं वरमाल, इम जंपइ ते अबला बाल।
हिव ते पडह वजावइ इसु मुझ नइ जीपइ नहीं को तिसु॥
रणवट तणी रहु हिव बात, सतरंज रामति खेलु घात।
जु कोइ मुझ जीपइ सही, तुमइं वात इसी छइ कही॥
अरध देस अरधु भंडार, विहची आपुं अधिक उदार।
भगिनी वलि परतिख पदमिणी, परणावी द्यूं पहिरामणी॥
ए मुझ वाचा अविचल अछइ, इम म कहेज्यो न कहिउ पछइ।
एम सुणी रंजीउ नरराइ, सतरंग रामति आवइ दाइ॥
भूप भणइ संभलि मुझ वात, सतरंज रामति केही मात।
जे जाणु ते लेज्यो दाण, पिण तुम्ह वात अछइ परमाण॥
एम कही ते मेल्हिउ माहि, रामति ऊपरि अधिकी चाहि।
तिणि जाई संघलपति पासि, वीनवोउ सहु वचन विलास॥
शंघलपति मनि हरखिउ घणुं, तेड़ावी दिधुं बेसणुं।
आगत सागति करि अति घणी, वात बिहुं रमवानी वणी॥
बेठा बेही रमवा मणी, जाणि कि सिसहर नइ दिनमणी।
पासइं बेठी ते पदमिणी, कोमल कमल वदन कामिणी॥
रतनसेन सतरंजइ रमइ, तिम तिम नारि तणइ मनि गमइ।
जु किम ई ए जीपइ दाण, तु मुझ वखत सही सुप्रमांण॥
शंघल पति मनि शंका करइ, रतनसेन थी मन महि डरइ।
मनमथ रुप मनोहर वेस, ए कोइक छइ सबल नरेस॥
केलि करंतां रामति रंग, शंघल भूपति पांमिउ भंग।
जेत्र अनइ जस हूउ घणु, परतु पुहतु पदमिणि तणु॥