हूं बूझूं पंडित जोसी!
म्हांरो राम-मिलण कद होसी?
म्हांरी आंख फरूकै बांयी
म्हांनै साध मिलै कै सांई
म्हांरा पिव परदेसां छाया
किण वैरण ने विलमाया
म्हांरी रोइ-रोइ अंखिया राती
म्हारो तन दिवलो मन वाती
म्हांरा झुर-झुर पिंजर खीना
जैसें जल विच तळफै मीना
उड-उड रे काळा कागा!
म्हांरै पिया नै घणा दिन लागा
बाई मीरां विरह वसूरै
म्हारी आस गुसइयां पूरै